Chapter 4

(przeczytajcie notkę pod rozdziałem)

Janessa P.O.V

Pochyliłam się nad moją otwartą szafką kończąc pisać kolejny powód w zeszycie:

8.Chłopcy którzy mrugają do Ciebie.
 
-A co my tutaj piszemy?-powiedział głos ,wystraszając mnie.
Zamknęłam szybko zeszyt i odwróciłam się spotykając się z oczami Justina.

-Oh, to tylko pomysły na projekt.No wiesz na ten z fizyki...-powiedziałam zamykając szafkę za sobą.
-Projekt z fizyki?Czy on czasem nie jest za 4 miesiące?-powiedział zmieszany.
Przełknęłam ciężko ślinę. -Tak,tylko chciałam zacząć wcześniej-powiedziałam.
Uśmiechnął się. -Okej-powiedział łapiąc mnie za rękę.
-Gdzie idziemy?-spytałam, kiedy szliśmy do kawiarenki.
-Chcę żebyś usiadła ze mną i poznała moich przyjaciół-powiedział.
Świetnie. Jego przyjaciół,oni prawdopodobnie też są graczami.
Kiedy weszliśmy do kawiarenki jakiś chłopak zawołał Justina i on natychmiast złapał mnie mocno za ręke.Serio? Ten chłopak jest prawdziwym dupkiem. Nie dziwie sie dlaczego Natalia zerwała z tym dzieciakiem. Spojrzałam na Natalię jak zmierzałam do stolika z przyjaciółmi Justina. Rzuciłam jej zmartwione spojrzenie a ona podniosła kciuki w górę jako odpowiedz. Nie pomogła mi.Kiedy w końcu dotarliśmy do stolika Justin przedstawił mnie.
- A więc to jest Janessa -powiedział kiedy usiadłam na krześle.
-Cześć-powiedziałam.
Większość z nich uśmiechnęła się głupkowato, -Cześć- powiedział jeden z nich z ciemnymi włosami, mrugając do mnie.
Justin uderzył go ramie.To było niezręczne. Chłopcy spojrzeli ukradkiem na Justina z lekka zmieszani,jakby nigdy nie widzieli jak on próbuje zatrzymać kogoś przed flirtowaniem z jedną z jego "ofiar"
Westchnęłam i słuchałam żartów które opowiadał Justin razem z jego przyjaciółmi.
Kiedy powiedział "Chcę abyś usiadła ze mną i poznała moich przyjaciół" nie myślałam o tym, żę będę tutaj wskazując którzy z nich są mojej klasie matematycznej. Po kilki minutach w końcu zwrócił na mnie uwagę.
-Więc kiedy mogę Cię zabrać na taką prawdziwą randkę?- zapytał.
Byłam w lekkim szoku,kiedy spytał mnie o to przy wszystkich kumplach, takie coś było tylko dobre w mojej książce.
-Czy ty właśnie spytałeś ją o wyjście?-powiedział chłopak ,który siedział obok mnie i powiedział moje pytanie które ja chciałam powiedzieć. Justin uśmiechnął się i skinął.
-Cholera - przeklął chłopak.

-Czemu?- spytałam. 
-Bo jesteś ładna.-odpowiedział rumieniąc się. Zachichotałam a Justin piorunował go wzrokiem.
Wzięłam go za podbródek i pocałowałam go delikatnie w policzek. Odsunęłam się i zobaczyłam jasno czerwony ślad mojej szminki na jego policzku. Cały stół zaczął się śmiać wraz ze mną. Spojrzałam się na Natalię. Patrzyła się w dół na swoją tacę,wyglądała na trochę zdenerwowaną. Zmarszczyłam brwi,poczułam usta Justina ocierające się o mój policzek. Uśmiechnęłam się pokazując moje dołeczki. Justin zaczął się śmiać i owinął jego ramiona wokół mojej talii.

------- ------- ------- -------

I znowu to samo. Wyciągnęłam mój zeszyt chcąc napisać kolejne powody dla których nie powinnam zakochiwać się w chłopcach takich jak Justin.

9.Chłopcy którzy mają miłych przyjaciół.
10. Chłopcy którzy są podekscytowani kiedy chcą Cię poznać z jego przyjaciółmi.

Westchnęłam i znowu przerwałam. Historia lubi się powtarzać.
-Więc,lubisz Justina,hmm?-powiedział ktoś znajomym głosem. Zamknęłam zeszyt i odwróciłam się.
To był ten chłopak,który nazwał mnie ładną podczas lunchu. Poczułam jak zaczęłam się rumienić przez to pytanie. Odchrząknęłam.
-Tak-powiedziałam próbując zakryć twarz. Uśmiechnął się.
-Więc,mogę powiedzieć,że on też Cię lubi. Traktuje Cię inaczej-powiedział zamykając szafkę obok mnie.
Zmarszczyłam brwi i włożyłam wszystkie rzeczy do mojej torby.
-Inaczej?-odpowiedziałam zamykając szafkę. Skinął.
-On zachowuje się dziwnie, tak jak wtedy kiedy był opiekuńczy wobec ciebie podczas lunchu kiedy Chaz flirtował z tobą. On rzeczywiście cię lubi-powiedział.
-Co ty właściwie masz na myśli?- spytałam
Westchnął, -Justin jest rodzajem gracza, przypadkiem gdy byś nie zauważyła-powiedział.
Skinęłam.
-Uwierz mi,zauważyłam-powiedziałam zaczynając odchodzić.
Złapał mnie delikatnie za ramię.
-Po prostu nie zrań go.Jest moim najlepszym przyjacielem. Nienawidzę patrzeć na to jak dziewczyny łamią mu serce, po tym co on przeszedł z Natalią- powiedział ze zmartwionym wyrazem twarzy. Znowu zmarszczyłam brwi, będąc zmieszana.
-Natalią?Co się stało? -powiedziałam podchodząc bliżej z nadzieją,że dowiem się całej historii.
-Christian!- Krzyknął ktoś na korytarzu. Spojrzał się i pomachał mu.
-Przepraszam ale muszę już iść -powiedział odchodząc
-Czekaj! Co z moim pytaniem!-krzyknęłam do niego.
-Jutro Ci wszystko opowiem-odkrzyknął.

Westchnęłam i wyszłam ze szkoły kierując się do samochodu mojej mamy. Co się mogło stać? Natalia powiedziała mi,że to Justin ją wykorzystywał i ona go rzuciła . Ale może jest dalsza część historii? Usiadłam na przednim siedzeniu w Porsche mojej mamy i słuchałam jak moja mama zaczęła pytać się o szkole mi i mojemu bratu.
Szkoła była moim ostatnim zmartwieniem teraz. Jedyne co było w mojej głowie to był Justin, i powrót do domu więc gdy wrócę od razu zadzwonię do Natalii i mam zamiar dowiedzieć się całej historii o tym co się tak naprawdę stało.

-----------------------------------------------

Co sądzicie o tym rozdziale? Czyżby Natalia kłamie?? 

Może tak, może nie. Dowiecie się czytając kolejne rozdziały :)

-

A co do poprzedniego rozdziału, wiem że nie był oni jakiś super, ale tylko 3 komentarze??

Informuje jakieś 7 osób, i jak by każda z nich dała komentarz to byłoby już 7.

a 7 to już lepiej niż 3, prawda?

Nie wymagam od Was żebyście się nie wiem ile rozpisywali, wystarczy 1 WYRAZ

Czy to tak dużo? zajmie to wam z jakieś 20 sekund na napisanie 1 wyrazowego komentarza. 

Mam nadzieje że będzie ich więcej. Liczę na 10 komentarzy, ale liczyć to sobie mogę.

Kolejny rozdział nie wiem kiedy się pojawi, nie wiem czy w ogóle ktoś to czyta. Zobaczymy jak to dalej będzie.

Jeżeli będzie ponad 7 komentarzy, rozdział pojawi się niebawem. 

dziękuje za uwagę.

@finerbiebur

@ahmybiebur 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ!